Wstępną i najpopularniejszą metodą rozpoznania alergii są testy skórne. Przeprowadza je się poprzez nałożenie na skórę badanego roztworu z zawartością alergenu. Po nakłuciu skóry pacjenta roztwór wchodzi w reakcję z tkankami organizmu. Efekt w postaci bąbla daje podejrzenie, ale nie pewność istnienia alergii. Istnienie bąbla o średnicy powyżej 3 mm oznacza obecność przeciwciał swoistych dla danego alergenu. Testy skórne są szczególnie przydatne przy badaniu uczuleń na alergeny wziewne, natomiast ich zastosowanie w przypadku alergii pokarmowych ma mniejszą wartość.
Innym środkiem pozwalającym na wykrycie alergii jest badanie krwi chorego w celu wykrycia wysokości stężenia IgE. Wynik przekraczający normy stanowi podejrzenie istnienia alergii.
Wykrywanie alergii pokarmowych – zwłaszcza u dzieci – następuje w drodze diety eliminacyjnej. Z codziennego menu usuwa się odpowiednio kolejne produkty i obserwuje efekty. Brak reakcji alergicznej po usunięciu z diety danego pokarmu, świadczy o alergicznym wpływie tego pokarmu na chorego.
Rozpoznanie astmy polega przede wszystkim na przeprowadzeniu i analizie wyników spirometrii. Wartości parametrów – zwłaszcza FEV1 – niższe od standardowych, mogą świadczyć o istnieniu astmy.
Każdą z powyższych metod rozpoznawania chorób alergicznych poprzedza wywiad lekarski, gdzie lekarz zdobywa informacje na temat dotychczasowych objawów w kontakcie z podejrzanym alergenem, częstotliwości i dolegliwości objawów, ewentualnych innych chorób towarzyszących oraz występowania chorób alergicznych wśród rodziny. Wywiad lekarski jest także podstawą rozpoznania astmy.